بررسی میزان رضایت از زندگی، نحوه شرکت در فعالیتهای تفریحی – ورزشی و شغلی و وضعیت تاهل در جانبازان زن مبتلا به ضایعه نخاعی

یکی از عواقب جنگ عراق علیه ایران، مبتلا شدن 35 زن ایرانی به ضایعه نخاعی بود. هدف از این مطالعه بررسی نحوه شرکت در فعالیتهای تفریحی و شغلی، میزان رضایت از زندگی به دنبال ضایعه نخاعی و تاثیر این ناتوانی بر روی تعامل اجتماعی این افراد پس از برگشت به زندگی بود. در این مطالعه مقطعی از تمام جانبازان زن مبتلا به ضایعه نخاعی برای مصاحبه دعوت به عمل آمد که از این میان، 21 نفر در طرح شرکت نمودند. اطلاعات مربوط به وضعیت دموگرافیک، سطح ضایعه نخاعی، میزان شرکت در فعالیتهای ورزشی و تفریحی، وضعیت شغلی و تاهل افراد، نقش افراد در خانواده، میزان حمایت خانواده از جانباز و تاثیر ناتوانی فرد بر روی تعاملات اجتماعی، با استفاده از یک پرسشنامه جمع آوری شد. 19% افراد شرکت کننده در مطالعه به کوادری پلژی و بقیه به پاراپلژی و پاراپارزی مبتلا بودند. از نظر وضعیت تاهل57.7 % جانبازان زن مجرد بودند. 28.6% از آنان متاهل و 9.5% باقیمانده را زنان مطلقه تشکیل می دادند. در زمان مطالعه تنها 23.8% مشغول به کار بودند. میزان شرکت در فعالیتهای تفریحی در 52.4% افراد، کمتر از 2 ساعت در هفته بود و تنها 4.8% ( 1 نفر) بیش از 6 ساعت در هفته را به فعالیتهای تفریحی اختصاص می دادند. همچنین 23.8% افراد در فعالیتهای ورزشی شرکت می کردند. 52.4% از جانبازان زن اعتقاد داشتند که اعضای خانواده، از نقش آنها در خانواده رضایت کامل دارند و 66.7% آنها میزان حمایت خانوادگی را خوب و بسیار خوب گزارش کردند. 42.8% افراد تاثیر ضایعه نخاعی را بر روی ارتباطات اجتماعی خود ناچیز تلقی نموده و در مقابل، 33.3% از آنان اعتقاد داشتند که ضایعه نخاعی تاثیر عمیقی روی تعاملات اجتماعی آنها داشته است. با درنظر گرفتن کاهش سطح فعالیتهای فیزیکی و اجتماعی پس از ایجاد ضایعه نخاعی، ارزیابی کیفیت زندگی و بررسی وضعیت سلامت جسمانی و روانی جانبازان زن مبتلا به ضایعه نخاعی- برای اتخاذ تصمیمات مناسب جهت ارتقاء سطح زندگی این بیماران - لازم به نظر می رسد.